Sarah-in-arusha.reismee.nl

meine erste Woche

(Nederlands staat onder aan)

Hier kommt er dann, mein erster Bericht. Es hat etwas gedauert aber ich hatte die letzten Tage etwas mit meiner Gesundheit zu kämpfen und haben wir regelmäßig keinen Strom. So langsam wird die Erkältung aber wieder besser. Schon komisch wie man sich bei 30 Grad Außentemperatur erkälten kann, hat aber wahrscheinlich damit zu tun das es hier Abends ziemlich abkühlt. Haha 16 Grad sind vielleicht in Europa jetzt nicht so kalt.

Auf jedenfall bin ich gut angekommen. Es hat auch zum Glück am Flughafen jemand gestanden mit meinem Namen. Die Gastfamilie ist sehr nett aber die verdient einen eigenen Text deshalb jetzt noch nicht so viele Informationen. Es ist auf jedenfall ein relatief großes Haus und ich habe (noch) mein eigenes Zimmer.

Am Montag hatte ich eine Rundführung durch die Stadt zu allen wichtigen Orten. Supermarkt, Markt, Bank, Arbeit und Postfiale. Anschließend gab es ein erstes Kennenlernen im Krankenhaus.

Dienstag war dann mein erster Arbeitstag. An dem Tag habe ich mir alle Bereiche des Krankenhauses angeguckt. Meine erste Station war das Impfzimmer in dem natürlich hauptsächlich Babys geimpft werden. Das ist ja jetzt nicht so meine Welt und am zweiten Arbeitstag habe ich das auch angegeben. Meine Erfahrung ist das man in Afrika am meisten erreichen kann wenn man für alles offen ist und sehr viel Initiative zeigt. Inzwischen ist es so das ich morgens im Sprechzimmer des Arztes anfange weil da alle Patienten ankommen und von da aus weiter verteilt werden. Und ich mir dann aussuchen kann was ich interessant finde.

So passierte es auch das ein Patient ins Sprechzimmer kam und nach einem kurzen Gespräch wieder hinausging. (Fast keiner der Patienten spricht englisch) Auf Nachfrage stellte sich dann heraus das der Patient Beschwerden der Atemwege hatte aber der Arzt (als einziger Arzt zu dem Zeitpunkt) kein Stethoskop hatte. Ich habe ihm dann mal meins geliehen… Das gibt schon mal einen Eindruck wie gut ausgestattet das Krankenhaus ist. Am gleichen Tag konnte ich auch bei der Beschneidung eines kleinen Jungen zugucken. Auch das lief sehr anders als erwartet. Da es keine Möglichkeiten für eine Narkose gibt wurde nur örtlich betäubt. So wie der Junge aber geschrien hat, frage ich mich in wie weit diese geholfen hat. Die Eltern sind währenddessen nicht anwesend sondern legen ihr Kind nur auf den „OP-Tisch“ und warten dann draußen. Ich habe inzwischen schon verschiedene Wundbehandlungen gesehen und assistiert.

Bis jetzt arbeite ich nur in einem Projekt aber habe noch zwei andere im Auge die mir zusätzlich auch sehr gefallen würden. Immerhin war das erst meine erste Woche und ich muss mich da auch noch etwas rein finden.

Morgen steht etwas Kultur auf dem Programm und gehen wir ein Massai-Dorf besuchen. Ich werde berichten..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

En hier is die dan. Het heeft iets geduurd maar de afgelopen dagen had ik te kampen met een verkoudheid en regelmatig geen elektriciteit of internet waardoor ik mijn blog nog niet kon opstarten. Ik ben nu nog matig verkouden maar hg gaat de goede kant op. Best gek hoe je bij 30 garden verkouden kunt raken. Maar hier wordt het s´nachts best koud. Rond de 16 graden. (Is misschien nu voor Europa niet zo koud maar als er overdag 30 graden zijn is het wel een verschil.)

Maar ik ben in iedere val veilig aangekomen en er heeft zelf iemand bij het vliegveld gestaan met mijn naam. Mijn gastgezin is heel aardig maar voor hun wil ik graag een eigen verslag schreven. Ik zit tenminste in een gewoon huis en heb tot nu toe ook nog mijn eigen kamer.

Op maandag heb ik een rondleiding door de stad gekregen met alle belangrijke punten die ik moet weten. Zoals supermarkt, markt, postaal, pin automaat en mijn werk. (Na de helft was ik de oriëntatie al kwijt maar ik heb gelukkig een handig briefje gekregen waar alles nog een keer opstaat.

Dinsdag was dan mijn eerste echte dag in het ziekenhuis. Ik kreeg eerst een rondleiding langs alle delen van het ziekenhuis en mocht dan beginnen op de vaccinatiekamer. Daar komen vooral baby's om gevacctioneerd te worden. En zoals de meesten weten horen baby's niet bij mijn favoriete doelgroep. Dit heb ik op woensdag ook aangegeven.

Sins dien begin ik ochtends bij de spreekkamer van de arts. Hier worden alle patiënten voor het eerst gezien en worden dan verder verdeelt waar zij naar toe moeten. En ik kan alvast kijken welke patiënten ik interessant vind. Zo gebeurde het ook dat dinsdag een patiënt binnen kwam gelopen en naar een kort gesprek weer vertrok (bijna geen patiënt praat Engels). Toen ik vroeg hoezo hij weer weg was gegaan vertelde de arts dat hij luchtwegklachten had maar hijzelf geen stethoscoop had (op dit moment de enigste arts in het ziekenhuis). Ik heb hem toen die van mij geleend…

Dit laat al een beetje zien hoe professioneel het ziekenhuis ervoor staat.

De zelfde dag heb ik ook nog de besnijdenis van een kleine jonge gezien. Omdat er geen mogelijkheid was voor een algehele narcose werd er alleen een locale verdoving gedaan. Maar zoveel pijn als het kind had vraag ik mij af of deze zo goed gewerkt heeft. Het duurde ook veel langer dan ik had verwacht vooral omdat zij niet in een keer recht konden knippen… Tijdens de operatie waren de ouders van het kind niet aanwezig. Zij leggen het kind neer op de „operatietafel“ en wachten dan buiten. Zo gaat het bij alle behandelingen.

Ondertussen heb ik al verschillende wondbehandelingen gedaan en geassisteerd. Maar het was nog maar mijn eerste week dus ik ben nog bezig mijn plekje te zoeken.

Op dit moment ben ik werkzaam op een project maar ik heb er nog andere op het oog die ik erg interessant vind. Dit moet dinsdag eerst besproken worden.

Morgen staat cultuur op het programma en gaan wij op visite in een Massai-dorp. Ik zal erover vertellen.

Reacties

Reacties

Mariëtte

Hoi Sarah, leuk dat we kunnen lezen hoe het met je gaat en wat je daar allemaal doet. Ik wens je een hele mooie tijd toe en dat men veel van je kan leren!
Wij verblijven nog enkele dagen in een prachtig maar bloedheet Laos, en 's nachts koelt het hier nauwelijks af!
Lieve groetjes, Mariëtte

joke

Hé Sara, mooi wat van je te horen, en je bent zelfs al weer goed bezig. Super, heel leuk je te volgen; je maakt weer genoeg mee. Geniet ervan; lieve groet Joke

Marijke

Hoi Sarah!
Wat een leuk verhaal! Goed te horen hoeveel je nu al kunt doen. Hopelijk zit er nog wat meer psychiatrie bij voor je! Goed dat je de baby's meteen afgeschud hebt????
Heel veel plezier nog. Hopelijk knap je snel weer op en kun je deze reis eens iets meer eten!
Wanneer ga je cichlides kijken?
Groeten uit Oakland

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!